Korynt
W czasach starożytnych Korynt był ważnym ośrodkiem handlowym. Towary władowywano w dwóch portach: Lechaion nad Zatoką Koryncką i Konchreai nad Zatoką Sarońską. Dawniej, aby nie przeciągać statków drogą lądową, przenoszono ładunek przez przesmyk dzielący obie zatoki. Z wysokości potężnej twierdzy Akrokoryntu można też było kontrolować wszystkie drogi prowadzące z Półwyspu Greckiego na Peloponez. Miasto rozwijało się od VIII w. p.n.e. aż stało się wielką metropolią Hellady. Jednakże ok. 500 r. p.n.e. zaczęło tracić na znaczeniu na rzecz Sparty i Aten. W 146 r. miasto zostało kompletnie zniszczone przez Rzymian, ale 100 lat później zostało przez nich wspaniale odbudowane. Najazd barbarzyńców w okresie IV-VI w zniszczył Korynt po raz kolejny, jednakże podźwignął się on z upadku w okresie bizantyjskim, stając się kwitnącym miastem w XI w.
Ze starożytnego zespołu miejskiego zachowała się do dziś częściowo Świątynia Apollina zbudowana w 550 r. p.n.e., wznosząca się na 4-stopniowym podmurowaniu. Jej narożnik południowy stanowi 7 kolumn doryckich z połowy VI w. p.n.e. Cała otoczona kolumnadą
( peripteros ) świątynia liczyła 6 x 15 kolumn i miała za przedsionkiem ( pronaos ) cellę o długości 16 m podzieloną na trzy nawy dwoma rzędami kolumn ? po 4 w rzędzie. Za cellą, przed opisthodomosem - pomieszczeniem symetrycznym do pronaos - mieściła się sala zwana megaronem z 4 kolumnami, które stanowiły przedłużenie kolumnady celli. Na północ od świątyni biegła droga do antycznego portu Lechaion, gdzie do dziś widoczne są fragmenty sklepów rzymskich i budynków mieszkalnych.
Od południowo-wschodniej strony drogi, tuż pod agorą, znajdował się okręg święty Apollina otoczony murami ( peribolos ) zbudowanymi w I w. n.e. Nieco dalej usytuowana była zaopatrująca miasto w wodę Studnia Peirene otoczona portykami i posiadająca bogaty wystrój. Pozostałości pokrywających ściany malowideł widoczne są do dziś.
Po wschodniej i zachodniej stronie agory widoczne są też pozostałości budowli pochodzących z okresu rzymskiego. Od wschodu stała tu Bazylika Julia, a od zachodu siedziba Rady Miejskiej.
Najciekawszym obiektem na agorze jest położony po jej południowej stronie Portyk ufundowany przez Filipa Macedońskiego, jako hegemona Związku Panhelleńskiego, którego ośrodkiem i siedzibą władz stał się niegdyś Korynt. Był to budynek dwukondygnacyjny o długości 163 m i szerokości ok. 24 m. Od strony placu rynkowego znajdowały się dwurzędowe podcienie, a w głębi podwójny rząd zamkniętych pomieszczeń. Od frontu budynku mieściły się sklepy, a w jego głębi magazyny. Bemma ? wysoki taras znajdujący się po prawej stronie Portyku ? był trybuną mówców. W latach 51-52 n.e. stąd właśnie przemawiał do koryntian św. Paweł.
Za Portykiem południowym wznosi się pochodząca z okresu rzymskiego Bazylika. Dalej droga wiodła w kierunku Konchreai ? drugiego portu Koryntu połażonego nad Zatoką Sarońską.
Wychodząc z agory w kierunku zachodnim napotykamy na otoczoną portykami Studnię Glauka. Podobnie, jak studnia Peirene, pochodzi ona z okresu archaicznego - prawdopodobnie VII/VI w. p.n.e.
Na północny-wschód od Studni Glauka wznosi się pochodzący z
II-III w. n.e. Odeon Rzymski, mieszczący 3 tys. słuchaczy, a nieco dalej na północ Teatr sięgający swymi początkami do V w. p.n.e., którego zasadniczy kształt pochodzi jednak z I w. n.e.
Na północ od Teatru rozciągają się ruiny pochodzącego z IV w. p.n.e. Sanktuarium Asklepiosa. Poza nią, w Okręgu Asklepiosa, znajdowały się wrota wystawione bogowi w podzięce za uzdrowienia, budowle studzienne oraz inne zabudowania służące przybywającym tu chorym.
Akropol Koryncki zwany Akrokoryntem ( Wysoki Korynt ) położony jest na wysokości 575 m n.p.m. Zachowały się tu dobrze ruiny Twierdzy Weneckiej pochodzącej z XVII w. oraz wcześniejsze fragmenty obwarowań bizantyjskich i tureckich. W przeszłości na szczycie góry stała Świątynia Afrodyty, z którą związana była prostytucja sakralna.
Na sąsiednim wzniesieniu, poza obrębem murów, widoczny jest nieco mniejszy zamek zbudowany przez frankońskich krzyżowców w 1205 r., który stanowił bazę do oblężenia zdobytego 5 lat później Akrokoryntu.
